Από την άλλη, οι χαβαλεδιάρηδες παίδες μιας ανεύθυνης, συνεχούς ελλαδικής «μεταπολίτευσης», θεολογούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, ασυστόλως. 😴Υποσημείωση; Α, πολλοί από αυτούς, ως «επαναστάτες» ρουφηχτές, γυρνάνε το «μαγικό», «θεϊκό» τσιγαριλίκι από στόμα σε στόμα, ανάλογα με το κουταλάκι του Παπά -εκεί δεν ύπαρχει ιός! Κλείνει η παρένθεση! 🥳Οι χαβαλεδιάρηδες, κολασμένοι, λοιπόν, δεν φοβούνται την…άκρα Θεία Κοινωνία. Τον εαυτό τους φοβούνται, το κενό αλλά και την…κοινωνία την οποία ως γνήσιοι ελιτιστές, μισούν. Ψάχνουν λοιπόν, απάγκιο συναισθηματικό, με την υπαρξιακή όμως αγωνία του Σάρτρ, που έλεγε : «Ας με κόλαζε 1000 φορές, αρκεί να Υπάρχει». Πιστοί Ντειστές, που ψάχνουν τον Θεό παντού, κι έτσι ενδυναμώνουν τις οπισθοδρομικές τάσεις της Θρησκείας, που την θέλουν «αντίπαλο» για να νιώθουν ότι υπάρχουν. Οπότε, όταν χλευάζουν, και ψάχνουν την … «πανανθρώπινη αγάπη» της ευαισθησίας, των λουλουδιών, του σαμανισμού, του new age κοσμοπολιτισμού και άλλες «ροκ» κρεπαλιασμένες διαφυγές, κ.α, μάλλον κατουράνε τα πόδια τους! Καλή συμβίωση και καλό Γάμο, παιδιά. Και καλούς απογόνους και …followers

Δημήτρης Γ.