του Νίκου .Γ Λεμονή Ήταν οι ομάδες που φτιάχναμε σαν πιτσιρίκια. Εκείνες δηλαδή στις οποίες άρχισε και τελείωσε η καριέρα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Άρχισε γύρω στα 12-13 όταν αγόρασαν -ρεφενέ συνήθως- μια δερμάτινη μπάλα (μόνο για τους»επίσημους» αγώνες) και τέλειωσε λίγο πάνω-λίγο κάτω από τα 16, όταν άρχισαν να ασχολούνται με τη μουσική ή με κανένα στρογγυλοφάναρο εξάβολτο «παπί» ή με κανένα τσιγαράκι στην … Συνεχίστε την ανάγνωση Η «Αστραπή» κι ο «Κεραυνός», η «Θύελλα» κι η «Φόρεστ»…

Όταν ο Ερικ Καντονά, απαντούσε ότι «το ωραιότερο γκολ που πέτυχε ποτέ ήταν μια πάσα», εξέφραζε στην κυριολεξία μια βαθιά … υπαρξιακή και πολιτική πλευρά του ποδοσφαίρου. Τον αέναο «πόλεμο» ανάμεσα στο άτομο και την ομάδα, ανάμεσα στον στόχο και τα μέσα, ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό. Μια φράση αιρετική, επαναστατική θα έλεγα, καθώς, ένας καθαρά επιθετικός ποδοσφαιριστής, αποδομούσε την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, το … Συνεχίστε την ανάγνωση «Το ωραιότερο γκολ μου, ήταν μια πάσα…»! (2)

«To ωραιότερο γκολ μου ήταν μια πάσα»…! Είναι αυτές οι μυστικές κλωστές που ενώνουν ανθρώπους, ιδέες και μνήμες με την προσωπική μας εμπειρία. Ο Ερίκ Καντονά, άτακτο παιδί του ποδοσφαίρου, λέει την παραπάνω φράση, στην ταινία του Κεν Λόουτς, «Looking for Eric» (2009), για να την πάρει χρόνια αργότερα ο θαυμαστός μου φιλόσοφος Ζαν Κλώντ Μισεά και να την κάνει βιβλίο για τον αρχαϊκό σοσιαλισμό και την … Συνεχίστε την ανάγνωση «To ωραιότερο γκολ μου ήταν μια πάσα»…! (1).