του Γιάννη Ιωαννίδη

Μπαλαφίλ και η σημερινή ανάρτηση. Μην σας μπερδεύει η φωτογραφία, θα καταλάβετε αμέσως.

Όπως είπα και αλλού, για να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια, οφείλω να επισημάνω ότι η φράση μεγιέ μελέ» (2 λέξεις) έχει ποδοσφαιρικές καταβολές. Συγκεκριμένα, ανάγεται στον σπουδαίο Γάλλο φορ Φρανσουά Μεγιέ (François Meillet), πασίγνωστο στην εποχή του για τη μεγάλη ικανότητά του να εκμεταλλεύεται τα «μελέ» (mêlée = φάση σύγχυσης στα καρέ με την λαοκοόντεια ανάμιξη πολλών παικτών προ του τέρματος) στην αντίπαλη περιοχή και να σκοράρει. Στα χείλη των φιλάθλων της PSG, έγινε γρήγορα σύνθημα η κραυγή των χαφ «Μεγιέ;! – μελέ!» («Meillet! – mêlée! «) τη στιγμή που ετοιμάζονταν να τον τροφοδοτήσουν για να σκοράρει!

Με το πέρασμα των χρόνων η φάση χρησιμοποιήθηκε με μια διευρυμένη έννοια, για να περιγράψει κάθε «φάση» όπου ένας δεινός «σκόρερ», πχ στον στίβο του φλερτ, ήταν σε θέση να εκμεταλλευτεί μια «σύγχυση» (μελέ) στο «πεδίο» για να πετύχει το στόχο του. Εξ ου και τα περί «όμορφης γυναίκας», κλπ, στο ομώνυμο άσμα του Φιλίππου Νικολάου.

Merci beaucoup!