του Σπύρου Παπαγιαννόπουλου

Επιστροφή στην κανονικότητα λοιπόν που δεν θα είναι και τόσο κανονική αλλά γεμάτη με νέους κανόνες.

Τα δυστοπικά της επιστημονικής φαντασίας που διαβάζαμε στα νειάτα μας.Μετάνθρωπος,κοινωνίες ρομπότ,τεχνητή νοημοσύνη,παρακολούθηση, drones,big brother, κατεστραμμένοι από έλλειψη πόρων πλανήτες και άλλα συναφή.
Γίναμε 00101011100 πληροφορία και αλγόριθμος. Ιχνηλάτηση και αποτύπωμα.

Προσπάθεια να γυρίσουμε σε αυτά που ξέραμε και είχαμε συνηθίσει,σε ένα τρόπο ζωής που είχαμε διαλέξει η μας είχε επιβληθεί.Ενα μοντέλο από το οποίο κάποιοι δραπετεύαμε πρόσκαιρα,γνωρίζαμε ότι θα επιστρέψουμε,γνωρίζαμε την αυταπάτη μας,ελάχιστοι δραπέτευαν γιά πάντα χαράζοντας δικούς τους δρόμους ενώ οι περισσότεροι το αποδεχόμασταν σαν τον μοναδικό τρόπο ζωής,προσπαθώντας κάποιοι να αλλάξουμε κάποια πράγματα μέσα στο σύστημα προς όφελος μας.Μπλεγμένοι σε μία λούπα που επιστρέφει και ξαναπερνά από το ίδιο σημείο.
Speed Kills.

Που επιστρέφουμε και για ποιό λόγο;Φαντάζομαι ότι με την κλεισούρα αρκετοί λίγο πολύ ψαχτήκαμε,διαβάσαμε,το φιλοσοφήσαμε,ήρθαμε αντιμέτωποι με το θνητό της ύπαρξης,το αξιακό μας μοντέλο,την συνειδητοποίηση πως δεν ελέγχουμε τα πάντα τελικά.Ψάξαμε τι αλήθεια μπορεί να συμβαίνει,πως ξεκίνησε αυτό το κακό και τι άλλο θα μας βρεί.Ανασκόπηση πριν την ανασκολόπιση..

Κάποιοι ρομαντικοί ονειρευτήκαμε την ουτοπία,φαντάσου λέει να μας πουν και τώρα ‘δεύρο έξω’ και μείς να τους απαντήσουμε όλοι μαζί,’αμ δε’ ή ‘μπα δεν το βλέπω’.Εξω που; Σε τι ακριβώς; Στις συνθήκες της προηγούμενης κανονικότητας που μας έφεραν εδώ;Εξω στις αγορές και τις φούσκες των χρηματιστηρίων,των πολέμων,των χρεών,της ξαναμοιρασιάς του πλούτου στα ίδια χέρια όμως,των τραπεζών και των λεσχών,των ελιτ,της πλύσης εγκεφάλου των μμε,των ελεγχόμενων συμπεριφορών,των αποστάσεων,των φρενήρων ρυθμών,της εκμετάλλευσης,του ξεσκίσματος της φύσης; Xρυσός,πετρέλαιο,ουράνιο,κοβάλτιο σε ένα ατελείωτο ξέσκισμα των σπλάχνων.

Να γυρίσουμε πίσω για να λογαριαστούνε οι μεν με τους δε,για την νομή της εξουσίας και γιά το κόμμα,γιά να τσακωθούμε αν έκανε καλά η Πρωτοψάλτη η ο παπάς που κοινώνησε,αν ήταν στραβή στην βάρδια που καήκαμε η κωλοφαρδία που γλυτώσαμε με την καραντίνα;
Μυαλά εγκλωβισμένα. Κλειστήκαμε λίγο μέσα και η φύση αναθάρρησε,ήρθαν πουλάκια στο μπαλκόνι μετά από χρόνια και μας τραγουδάνε,μας μιλάνε γιά έναν άλλο δρόμο,αυτόν που δεν πήραμε..Μήπως να το ξανασκεφτούμε λίγο,μήπως να ρίξουμε και άλλη ματιά μέσα μας και άλλη ματιά στον έξω κόσμο,να κουλάρουμε λίγο και να το ξαναπιάσουμε το θέμα;Τώρα που κατεβάσαμε στροφές.

Το πάθημα που δεν γίνεται μάθημα θα ξαναγίνει πάθημα.Και να την σκαπουλάρουμε τώρα,αύριο με αυτούς τους ταχύτατους ρυθμούς ζωής κάτι άλλο θα μας βρει.
Σχετικά με τον ιό διάβασα πολλά και αντιφατικά,αλλά δεν κατέληξα ακόμα αν είναι κατασκευασμένος που ξαμολύθηκε επίτηδες η ξέφυγε από ανθρώπινο σφάλμα.Αν είναι μία φυσική μετάλλαξη η μία θεϊκή τιμωρία;Είναι μέσο ελέγχου και επιβολής;Οτι και να είναι το σίγουρο είναι πως το σύστημα θα κάνει τα πάντα για να το εκμεταλλευτεί υπέρ του. Γιά να διαιωνιστεί. Νόμος. Είναι κάτι που θα μας έβρισκε από την στιγμή που διαλέξαμε η απλά ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής.Της υπεροψίας ενάντια στην φύση αφού γίναμε παντοδύναμοι μη πω Θεοί και επικρατήσαμε των πάντων με τις γνώσεις και τις ικανότητες που αποκτήσαμε και με τα άλματα της τεχνολογίας.Της απληστίας και της αυταπάτης.Ταυτόχρονα σφυρηλατήσαμε ένα κενό με το ξεγύμνωμα από κάθε νόημα της ύπαρξης μας. Ένα Μηδέν.

Λησμονήσαμε ιδανικά και αξίες που συντονίζουν και πάλλουν.Αυτά τα αόρατα που ανοίγουν μονοπάτια στις ψυχές.Αντί να δούμε πως είναι αντίδωρο και ευλογιά όλα αυτά που μας συντρόφεψαν στο διάβα του χρόνου,αυτά που μας ενώναν τα δώσαμε προσφορά στον εκσυχρονισμό-εκμοντερνισμό στα νέα δόγματα του πολίτικαλ κορέκτ και της ανάπτυξης.Θα έπρεπε να είμαστε αγέλη και γροθιά ενάντια στην ανοησία και την λήθη και όχι καταπιεσμένοι φανατικοί νεοφώτιστοι.Μήπως να ξαναβλέπαμε την οικογένεια που έλειπε σαν παράγοντας στις περισσότερες αναλύσεις που διάβασα,μήπως καταλάβαμε την σπουδαιότητα της στον δικό μας πολιτισμό,μήπως καταλάβαμε τι εστί φίλος; Παρέα, σύντροφος,σεβασμός στην τρίτη ηλικία, αλληλεγγύη στον αδύναμο, κοινωνικότητα,συμμετοχή;

Απόσταση αντί αυτών;
Μήπως στο χωριό που δεν πήγαμε το Πάσχα πρέπει να πάμε με άλλη συμπεριφορά την επόμενη φορά;Σεμνά,γιατί η Υβρις επιστρέφεται.
Αντί να μείνουμε στην αναζήτηση του σημείου G για τη χαρά της σεξουαλικής επαφής και ολοκλήρωσης,[θαν τον Θαναθάκη και μείθ αναρωτιόμαθταν τι να είναι όταν πρωτακούθαμε για το θημείο τδι] αποφασίσαμε ότι τα 5G είναι πιό απαραίτητα για να ανεβάζουμε πιό γρήγορα σέλφι στα ίνσταγκραμ,να τρέχουν τα χρηματηστήρια και οι πληροφορίες πιό γρήγορα,όλα πιό γρήγορα,όλα πιό κενά.Και αν δεν φταίει το 5G γιά τον covid19 σίγουρα φταίει για άλλες παθήσεις στις συχνότητες που εκπέμπει.Φταίει και για το μοντέλο ζωής που επιβάλλει από το οποίο θα ξεπεταχτούν και άλλες αρρώστιες.
Πιό γρήγορα,πιό γρήγορα.Τι να τα κάνουμε τόσα δάση και τις θάλασσες χωρίς πλαστικά και λάδια η τα βουνά χωρίς ανεμογεννήτριες και τους ουρανούς χωρίς δορυφόρους και αερόπλανα γιά παντού κάθε δευτερόλεπτο,πιό γρήγορα,πιό γρήγορα.Τι να τις κάνουμε τις παραλίες χωρίς μουσικές και ξαπλώστρες μη βάλουμε τον κώλο μας κατάχαμα και γειωθούμε.Πως να ψυχαγωγηθούμε χωρίς τις γκριμάτσες του Μουτσινά,την κρίση του Μουζουράκη,τις γκλαμουριές του Κοκλόνη το πιάτο που μαγείρεψε ο έγκλειστος κάγκουρας. Χωρίς να κρίνουμε και να κριθούμε.Πως να ενημερωθούμε χωρίς το ίδιο τροπάρι από όλους τους πλύστες εγκεφάλων,οι ίδιοι σε όλα τα πόστα από την εποχή των μνημονίων που ήταν ευλογία. Speed Kills.

Σε τι επιστρέφουμε ανακουφισμένοι;
Το είπα,ουτοπία,δεν υφίσταται τέτοια συλλογική συνειδητότητα ούτε τέτοιο παγκόσμιο δίκτυο συνεννόησης αλλά ας την φανταζόμαστε που και που ως ρομαντικοί επαναστάτες.Από τον ου-τόπο στην συγκεκριμένη νέα πραγματικότητα των υποχρεώσεων που πάντα τρέχουν και στον τόπο τον δικό μας τον ευλογημένο με τέτοια πλουραλιστική φύση,με ιστορία με σοφία με εκατοντάδες πράγματα μήπως ήρθε η ώρα να τα βάλουμε κάτω και να βρούμε το χαμένο μέτρο και την αρμονία και να δουλέψουμε ένα διαφορετικό αύριο στο οποίο θα θέλουμε να βγούμε; Έστω και φορώντας ένα παπούτσι και στα δυο ποδάρια.

Ξεκινώντας από τα απλά που μπορούν να γίνουν άμεσα και να φτάσουμε και στα πιό σύνθετα,το ένα φέρνει το άλλο άμα
βάλουμε μπρος,αρκεί να το πιστέψουμε και να το δουλέψουμε. Αρκεί να υπάρχει συλλογικό όραμα.Μήπως είναι απαραίτητη μία σχετική εσωστρέφεια γιά ένα διάστημα να ξαναπροσδιοριστούμε, να ξανασυστηθούμε και συσταθούμε;
Επιστρέφουμε σε έναν κόσμο διαφορετικό που θέλουμε να τον κάνουμε σαν τον παλιό εξακολουθώντας με ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο στα πλαίσια της παγκοσμοιοποίησης που ξεγυμνώθηκε και ελπίζουμε σε διαφορετικά αποτελέσματα; Αδύνατον.
Επιστρέφουμε σε ένα κόσμο μειωμένης κι’άλλο ελευθερίας και διογκωμένης ανεργίας εκ των πραγμάτων και οικονομικής δυσχέρειας.

Μας έπεισαν να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης και γίναμε και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.Μόνο που τώρα
δεν θα έχουμε ούτε παραμύθι ούτε ποιους να σερβίρουμε αφού δεν θα έρθουν,αλλά δεν θα έχουμε και ελιές,ούτε αμπέλια,ούτε καΐκια γιατί τα διαλύσαμε για να γίνουμε γκαρσόνια.Με λάθος τουριστικό μοντέλο,με χρήμα που έμενε έξω,και δουλεύαμε και προσφέραμε και δανειζόμασταν.Αυτή είναι η βαριά βιομηχανία; Μόνο το λιανεμπόριο αρκεί;Τα εμπορικά;Δουλειές που αφορούν στον ελεύθερο χρόνο και την ψυχαγωγία,καφέ,εστιατόρια αρκούν σαν οικονομικό μοντέλο; Ποιο μικρό εστιατόριο η μπαρ μπορεί να σταθεί με ελάχιστη πελατεία σε αποστάσεις και ως πότε;Πόσο προσωπικό να απασχολεί πλέον;

Τα περισσότερα δεν θα ξανανοίξουν.Δεν θα αντέξουν.Και όλος ο κόσμος που δούλευε σε αυτά;Στην ανεργία.Οι καλλιτέχνες;Στην ανεργία. Εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα,στην ανεργία.Αλυσίδα είναι. Πρέπει ήδη αντί να εμμένουμε στην παλιά συνταγή αποτυχίας να έχουμε καταστρώσει σχέδια σαν κράτος αλλά και σαν κοινωνία για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου μας.Τροφική επάρκεια απαραίτητη.Κρατικές δομές στελεχωμένες και οργανωμένες,ειδικά της υγείας και όχι μόνο για έκτακτες καταστάσεις αλλά για πάντα.Κλειστές βιοτεχνίες και βιομηχανίες να ξαναπάρουν μπροστά,με συνοπτικές διαδικασίες,να δημιουργηθούν καινούργιες,να παραχθούν απαραίτητα προϊόντα,ποιοτικά και εξαγώγιμα που θα φέρουν και εισόδημα, να δημιουργηθούν διαφορετικές θέσεις εργασίας να απασχοληθούμε. Να ξαναζωντανέψουν επαγγέλματα. Σαπούνια,μάσκες,φάρμακα,οινόπνευμα,βαμβάκι,αντισηπτικά, αγροτικά,σιτηρά,κτηνοτροφία,νέες τεχνολογίες και εφαρμογές με σεβασμό στο περιβάλλον,με τόσους επιστήμονες,νέους που έφυγαν έξω και διαπρέπουν.Τέχνη,κουλτούρα,πολιτισμός.

Να ξαναφυτέψουμε αυτά που ξεριζώσαμε που σπάσαμε,να πάρουμε πίσω τον πλούτο μας που άρπαξαν τα φιλαράκια μας. Να δούμε τι θα κάνουμε με το νόμισμα μας.Με τις συμμαχίες μας,με τους διεθνείς οργανισμούς.Με την ενέργεια μας. Ένα παράδειγμα τα ναυπηγεία μας,η Ελλάδα των εφτά θαλασσών που της έκλεισαν τα ναυπηγεία αντί να έχει άλλα δυο τρία αποκεντρωμένα και να φτιάχνει και να επιδιορθώνει καράβια για όλο τον κόσμο και να στέκεται ισχυρή απέναντι σε βλέψεις.Ατελείωτος ο κατάλογος του τι μπορεί να γίνει και του τι είναι απαραίτητο τώρα.

Να τα πάρουμε λίγο πιο οργανωμένα,να το πάμε σε άλλη ρότα, με ανθρώπινους ρυθμούς.
Είναι εποχές αναθεώρησης και γενναίων αποφάσεων.Είναι εποχές κοινωνικής συνοχής και συλλογικών οραμάτων.Σεβασμού,φαντασίας,επαναπροσδιορισμού.
Οσες μάσκες και να βάλουμε η επόμενη αρρώστια κρυφοκοιτάζει από την γωνία…

Υ.Γ ίσως σας κούρασα με το ‘σεντόνι’,συμπαθάτε με κλεισμένο σπίτι την Πρωτομαγιά της φύσης και των αγώνων…