του Δημήτρη Ναπ.Γιαννάτου

Στην γωνίτσα της καπιταλισμικής (καπιταλισμός+πολιτισμός) παγκοσμιοποίησης, στα Εξάρχεια, ένα περιστατικό που έλαβε χώρα την Τσικνοπέμπτη, είναι ενδεικτικό του μπερδεμένου πλανήτη μας και του μηδενιστικού μένους των εξουσιαστών ψευδοαντιεξουσιαστών, ενάντια στον λαό και στον εαυτό τους.

Σ’ένα καφενείο, μια παρέα, θέλησε να τιμήσει την κοινοτική μας σύναξη με παραδοσιακά όργανα και το πατροπαράδοξο τσίκνισμα. Ξαφνικά, είδε να προελαύνουν μπροστά στη θράκα (ειρηνικά είναι η αλήθεια)νεαρά παιδιά, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ταξικής απελευθέρωσης των ζωών από την τάξη των ανθρώπων και ενάντια στην  βαρβαρότητα του τσικνίσματος.

Αντισπισισμός (είναι το ιδεολογικό ρεύμα που αντιτίθεται στον αυθαίρετο διαχωρισμό βάσει του είδους και απορρίπτει κάθε άποψη που θέτει τους ανθρώπους σε κυριαρχική θέση απέναντι στα άλλα ζώα) και φανατικές κραυγέςμιας πολιτισμικής Ιεράς Εξέτασης κατά των χριστιανικών εθίμων, με την ευγενική προτροπή : «στον λαρύγγι να σας κάτσει»

Διόλου απίθανο, το Πάσχα, η ίδια παρέα, στο πλαίσιο της «επαναστατικής» σχετικοποίησης των πάντων, αλλά απόλυτα συγκεκριμένα ενάντια στον ελληνικό λαό και τις παραδόσεις του (οι οποίες, ατυχώς για τα παιδιά αυτά, εμπεριέχουν τον…βιγκανισμό, στην αυστηρή Ορθόδοξη νηστεία ), να συμμετάσχει τρώγοντας κρέας, στο «Δείπνο των Άθεων» της Μ. Παρασκευής ή τα Χριστούγεννα να βρίζει το «μπάσταρδο της Βηθλεέμ», υπεύθυνο της καταναλωτικής και εμπορευματικής βιομηχανίας, ενώ «απαλλοτριώνει» τάμπλετ, αρβυλάκια ή ρούχα από την σπασμένη βιτρίνα του εμπορικού, μετά από αντισυγκέντρωση. Τρικυμία εν κρανίω!

Στο καπιταλιστικό τους σενάριο – ίσως με κρίση συνείδησης (;), κουτοπονηριάς και δειλίας – έγραψαν το «Σκατά στα χριστιανικά έθιμα», με μικρά γράμματα. Ας φυλαγόμαστε, άλλωστε! Κρέας ψήνουν και οι μουσουλμάνοι – εκτός αν το πρόβλημα είναι μόνο το χοιρινό –  και μάλιστα ο τρόπος σφαγής χαλάλ, δεν τηρεί τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και ευθανασίας των ζώων, οπότε αν το σχολιάσουμε, θα είμαστε ισλαμοφοβικοί και θα μπλέξουμε!!!

Βέβαια, το τσίκνισμα έλκει την καταγωγή του από τα ομηρικά έπη και πέρασε μέσω της ελληνικής σκέψης στην Ορθοδοξία και μάλιστα όχι σε όλο το φάσμα της, καθώς στο Άγιον Όρος τρώνε κατά βάση ψάρι και όχι κρέας, αν δεν κάνω λάθος. Οπότε μόνο ακραιφνές δογματικά χριστιανικό δεν είναι. Αλλά που να σκεφτόμαστε τώρα, τα δυσνόητα μονοπάτια της ύπαρξης και της κοινωνικής οντολογίας της συνθετικής σκέψης.

Ο αντισπισισμός, ως ανώτερο στάδιο του βιγκανισμού, τραβάει μέσω της ενοχοποίησης – ακόμα και όσων επικροτούν την ισορροπημένη διατροφή και τη μείωση της κατανάλωσης κρέατος – την κατάσταση στα άκρα.  Η ολική απελευθέρωση των ζώων, είναι το εξουσιαστικό άκρο ενός μηδενιστικού αντιανθρώπινου οικοαναρχισμού. Την ίδια στιγμή καταδεικνύει το τραγικό υπαρξιακό, συναισθηματικό αδιέξοδο του ανθρώπου: μόνος εναντίον όλων και ενάντια στον εαυτό του.

Ο πολιτικός βιγκανισμός, διαπλέκεται με τον φεμινισμό, τον αυτοπροσδιορισμό ταυτότητας φύλου, τον αντιρατσισμό και τον αντιφασισμό, στο πλαίσιο της υποτιθέμενης ριζοσπαστικής ανατροπής στερεοτύπων και εξουσιαστικών δομών του ταξικού ανθρώπινου πολιτισμού. Άλλωστε πολλοί ακτιβιστές των κινημάτων αυτών, συγκεντρώνουν όλες τις παραπάνω ταυτότητες.

Βέβαια, ο πολιτικός βιγκανισμός λειτουργεί ως ιδεολογικό άλλοθι  της καπιταλιστικής υπερανάπτυξης, η οποία μέσω της Τεχνικής και του μετανθρώπου, ψάχνει την απαραίτητη ύλη για να επιβιώσει ως σύστημα παραγωγής και οντολογίας. Η υπεράσπιση των ζώων θα περάσει μέσω της διαιώνισης των ελίτ που θα έχουν πρόσβαση σε φρούτα και λαχανικά, όλο το χρόνο. Αδιαφορώντας, για μεγάλες φτωχικές γωνιές του πλανήτη, που επιβιώνουν από τα γαλακτοκομικά, τα θαλασσινά, τα αυγά, ή την εύκολη πρωτεΐνη(π.χ, κοτόπουλο), κ.α.  Τι άλλη λύση θα απομένει – για να μην μας πούνε και αστούς; – από τα μεταλλαγμένα και τις πολυεθνικές τους, τη συνθετική τροφή, και την ίδια την μετάλλαξη του ανθρώπου; Σαφώς, το δυτικό μπέργκερ, στερεί τις φτωχές χώρες από μεγαλύτερη παραγωγή δημητριακών, όμως η λύση δεν είναι αποστέρηση του φτωχού από το κρέας.

Και η «τελική λύση»;

Αυτή, εκφράζεται από την ακαδημαϊκό Patricia MacCormack, καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin του Καίμπριτζ, στο βιβλίο της «Τhe Ahuman Manifesto»(το μανιφέστο της αποανθρωποποίησης)

Το βιβλίο υποστηρίζει ότι λόγω των ζημιών που προκαλεί, ο άνθρωπος στα άλλα ζωντανά πλάσματα της γης και ως υπαίτιος της κλιματικής αλλαγής, η λύση είναι να αφήσουμε την ανθρωπότητα να εξαφανιστεί.  Με χαρούμενο και αισιόδοξο τόνο, όπως λέει, δίνει μια θετική άποψη ριζοσπαστικής συμπόνιας για τη Γη, χωρίς την ανθρωπότητα.

«Έφτασα σε αυτή την ιδέα από δύο κατευθύνσεις(…)Λόγω του ενδιαφέροντος μου για τον φεμινισμό και τη θεωρία φύλου, το δικαίωμα στην αναπαραγωγή έχει από καιρό ενδιαφέρον για μένα – αυτό με οδήγησε να μάθω περισσότερα για τα δικαιώματα των ζώων, όταν έγινα βίγκαν», αναφέρει σε συνέντευξή της, στο Cambridgeshire Live.

Σύμφωνα με την MacCormack, βρισκόμαστε στην εποχή του Ανθρωπόκαινου (η σημερινή γεωλογική εποχή, όπου ο κυρίαρχος άνθρωπος καταλύει το περιβάλλον). Η ανθρωπότητα πρέπει να καταργήσει την κυριαρχία της έναντι των ζώων, αλλά και εντός της : λευκοί, αρσενικοί, ετεροφυλόφιλοι και οι ικανοί είναι πετυχημένοι, ενώ πολίτες διαφορετικών φυλών, φύλων, σεξουαλικότητας και ατόμων με αναπηρίες αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Έτσι, η σταδιακή κατάργηση της βιολογικής ανθρώπινης αναπαραγωγής είναι ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί η ζημιά που έχει γίνει στον κόσμο.

Ας τους πάρουμε στην πλάκα κι εμείς ως λύση, επειδή όπως έλεγε ο Ζάν Κοκτώ: «Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους»