του Γιάννη Δ. Ιωαννίδη
«Μιλάνε για συλλήψεις υπονομευτών που διαγράφτηκαν απ’ το κόμμα και δουλεύουν αντισοβιετικά. Ναι, τούς συλλαμβάνουμε και θα τούς συλλαμβάνουμε αν δεν σταματήσουν να υπονομεύουν το κόμμα μας και τη σοβιετική εξουσία (…) Λένε πως τέτοια πράγματα είναι πρωτοφανή στην ιστορία τού κόμματός μας. Και η ομάδα τού Μιάσνικωφ; Κι η ομάδα Εργατική Αλήθεια; Οι πάντες γνωρίζουν πως τα μέλη εκείνων τών ομάδων είχαν συλληφθεί με την ενεργό συμπαράσταση τών συντρόφων Τρότσκι, Ζινόβιεφ και Κάμενεφ».
Ι.Β. Στάλιν, Οκτώβριος 1927
[Είναι η εποχή τών μεγάλων «εκκαθαρίσεων», αφού προηγουμένως, το 1924,
ο «πατερούλης τών λαών» είχε συμμαχήσει με τούς Ζινόβιεφ και Κάμενεφ κατά τού Τρότσκι]
Ας ξετυλίξουμε το νήμα από την αρχή…
«Εφόσον η επανάσταση στη Γερμανία καθυστερεί, καθήκον μας είναι να μαθητεύσουμε στο γερμανικό κρατικό καπιταλισμό, να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να τον αφομοιώσουμε, να πολλαπλασιάσουμε τις δικτατορικές μεθόδους προκειμένου να επιταχύνουμε την αφομοίωση τού δυτικισμού από τη βάρβαρη Ρωσία, χρησιμοποιώντας κάθε βάρβαρο μέσον στον αγώνα κατά τής βαρβαρότητας (…) Ο κρατικός καπιταλισμός είναι ένα βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων [στη σοβιετική Ρωσία]».
Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στους «αριστερούς κομμουνιστές» Μπουχάριν, Οσίνσκι, κ.λπ.,
5 Μαϊου 1918
[Ειλικρίνεια; Μάλλον κυνισμός.]
«Η παραγωγή είναι πάντοτε αναγκαία, όχι η δημοκρατία. Η δημοκρατία στην παραγωγή είναι κάτι που γεννά μια σειρά από ριζικά λαθεμένες ιδέες».
Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στην Εργατική Αντιπολίτευση, Δεκέμβριος 1920
[Πράγματι…]
«Αρνούνται την αναγκαιότητα τού Κόμματος και την κομματική πειθαρχία: να πού κατάντησε η αντιπολίτευση. Αλλά αυτό ισοδυναμεί με τον πλήρη αφοπλισμό τού προλεταριάτου προς όφελος τής αστικής τάξης, δηλαδή τής διάχυσης, τής αστάθειας, τής ανικανότητας για ακλόνητες αποφάσεις, για ενότητα και συντονισμένη δράση… ελαττώματα που, εάν τα ενθαρρύνουμε, θα προξενήσουν αναπόφευκτα την απώλεια όλου τού επαναστατικού κινήματος τού προλεταριάτου (…) Εκείνοι που αποδυναμώνουν και στο ελάχιστο τη σιδηρά πειθαρχία μέσα στο κόμμα τού προλεταριάτου (κυρίως κατά την περίοδο τής δικτατορίας του), στην πραγματικότητα βοηθούν την αστική τάξη εναντίον τού προλεταριάτου».
Β.Ι. Λένιν, Η παιδική αρρώστεια τού κομμουνισμού, 1920
[Την επόμενη χρονιά, στο 10ο συνέδριο, καταργείται «προσωρινά» η εσωτερική δημοκρατία στο μπολσεβίκικο κόμμα. Ουδέν μονιμότερον τού προσωρινού…]
«Μάς έχουν κατηγορήσει πολλές φορές οτι αντικαταστήσαμε τη δικτατορία τών Σοβιέτ με τη δικτατορία τού Κόμματος. Κι όμως, μπορούμε να διακηρύξουμε χωρίς τον κίνδυνο να σφάλλουμε, οτι η δικτατορία τών Σοβιέτ έγινε δυνατή χάρη στη δικτατορία τού Κόμματος (…) Η υποκατάσταση τής εξουσίας τής εργατικής τάξης από την εξουσία τού Κόμματος δεν έχει τίποτε το αυθαίρετο και καταβάθος δεν είναι υποκατάσταση, διότι οι κομμουνιστές εκφράζουν τα θεμελιώδη συμφέροντα τής εργατικής τάξης».
Λ.Ντ. Τρότσκι, Τρομοκρατία κι επανάσταση, 1920
[Καλό! Οι μαρξιστές-λενινιστές ήταν οι καλύτεροι μαθητές τών Ιησουιτών!]
«Η θέση τών μενσεβίκων και τών σοσιαλεπαναστατών, τόσο τών φανερών όσο κι εκείνων που παριστάνουν τούς ανένταχτους, είναι στη φυλακή` κι εκεί θα τούς βαστήξουμε».
Β.Ι. Λένιν, Για το φόρο, Μάρτιος 1921
«Είναι πολύ μεγάλο σφάλμα να θεωρεί κανείς πως η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) έβαλε τέρμα στην τρομοκρατία. Θα χρησιμοποιήσουμε κι άλλο ακόμα την τρομοκρατία και την οικονομική τρομοκρατία».
Β.Ι. Λένιν, επιστολή στον Κάμενεφ, 3 Μαρτίου 1922
«Τα επαναστατικά δικαστήριά μας πρέπει να τουφεκίζουν όσους εκφράζονται δημόσια υπέρ τών μενσεβίκων. Ειδεμή δεν είναι δικά μας δικαστήρια αλλά ένας Θεός ξέρει τίνος…».
Β.Ι. Λένιν, Ομιλία στο 11ο συνέδριο τού ΚΚΣΕ, 27 Μαρτίου 1922
«Το Κόμμα έχει σε τελευταία ανάλυση πάντα δίκιο, διότι είναι το μοναδικό ιστορικό εργαλείο που έχει δωθεί στο προλεταριάτο για να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματά του (…) Ξέρω πως δεν μπορεί κανένας να έχει δίκιο εναντίον τού Κόμματος. Μπορεί κανείς να έχει δίκιο μόνο μαζί με το Κόμμα και μέσ’ από το Κόμμα, διότι η ιστορία δεν έχει δημιουργήσει άλλο δρόμο για την πραγματοποίηση αυτού που είναι δίκαιο. Οι Άγγλοι λένε: ‘Είτε έχει δίκιο, είτε έχει άδικο, είναι η πατρίδα μου’. Για πολύ ισχυρότερους ιστορικούς λόγους μπορούμε να πούμε: είτε έχει δίκιο είτε άδικο πάνω στο άλφα ή βήτα συγκεκριμένο ζήτημα, είναι το Κόμμα μου».
Λ. Ντ. Τρότσκι, Ομιλία στο 13ο συνέδριο τού ΚΚΣΕ, Μάιος 1924
[Έπειτα από λίγα χρόνια, τον έφαγε η μαρμάγκα.]
«Κι εδώ, σε μάς, μπορούν να υπάρξουν και άλλα κόμματα. Ιδού όμως η θεμελιώδης αρχή που μάς ξεχωρίζει από τη Δύση. Η μοναδική δυνατή κατάσταση εδώ είναι η εξής: ένα κόμμα βασιλεύει κι όλα τ’ άλλα είναι στη φυλακή».
Ν. Μπουχάριν, Troud, 13 Νοεμβρίου 1927
[Στη συνέχεια ο Μπουχάριν, θεωρητικός τού μπολσεβικισμού,
εκτελέστηκε από τον Στάλιν σαν «προδότης» και «πράκτορας τού ιμπεριαλισμού».]
«Στο καθεστώς τής δικτατορίας τού προλεταριάτου, δύο, τρία, τέσσερα κόμματα μπορούν να υπάρξουν, αλλά μόνον υπό τον εξής όρο: το ένα στην εξουσία, τα υπόλοιπα στη φυλακή. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ουσία τής δικτατορίας τού προλεταριάτου και τού μπολσεβίκικου κόμματος».
Μ. Τόμσκι, Pravda, 19 Νοεμβρίου 1927
[Ο Τόμσκι, πρόεδρος τών σοβιετικών συνδικάτων,
εξαναγκάστηκε αργότερα ν’ αυτοκτονήσει.]
«Μέσα σ’ επτά χρόνια φτάσαμε, και ίσως ξεπεράσαμε, το σημερινό επίπεδο τών ΗΠΑ, τής πιό ανεπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας, και (…) μέσα σ’ εννιά με δέκα χρόνια θ’ αφήσουμε πίσω μας το επίπεδο που θα φτάσουνε τότε, εάν εξακολουθήσουν ν’ αναπτύσσονται μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες».
Ι.Β. Στάλιν, Η ΕΣΣΔ σε δέκα χρόνια, 1930
«Παλιότερα λέγαμε πως ‘η τεχνική αποφασίζει για όλα’ (…) Αλλά η τεχνική είναι ένα νεκρό πράγμα χωρίς τούς ανθρώπους που την κατέχουν (…) Να γιατί το παλιό μας σύνθημα ‘η τεχνική αποφασίζει για όλα’, αντανάκλαση μιάς περασμένης εποχής όπου είχαμε έλλειψη τεχνικής, πρέπει τώρα ν’ αντικατασταθεί από αυτό εδώ το νέο σύνθημα: ‘Τα στελέχη αποφασίζουν για όλα!’«.
Ι.Β. Στάλιν, Ομιλία τής 4ης Μαϊου 1935
«Ω μεγάλε Στάλιν, Ω ηγέτη τών λαών,
Συ που δίνεις στον άνθρωπο ζωή
Συ που γονιμοποιείς τη γη
Συ που ξανανιώνεις τούς αιώνες
Συ που κάνεις την Άνοιξη ν’ ανθίζει
Συ που κάνεις να πάλλονται οι μουσικές χορδές
Εσύ θαύμα τής άνοιξής μου, Εσύ
Ήλιε που αντανακλούν μυριάδες καρδιές».
ο κάποτε και υπερρεαλιστής ποιητής Λουί Αραγκόν, 1953
Για την ιστορία…
Το 1921 διαλύεται η Εργατική Αντιπολίτευση (Κολλοντάι, Σλιάπνικωφ), η ομάδα Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός και κάθε εσωκομματική αντιπολίτευση στο μπολσεβίκικο κόμμα.
Την ίδια χρονιά ο «Κόκκινος Στρατός» τού Λ.Ντ.Τρότσκι καταπνίγει στο αίμα την εξέγερση τών ναυτικών και τού λαού τής Κροστάνδης, που ζητούσαν ελεύθερες εκλογές στα Σοβιέτ (λαϊκά συμβούλια), ελευθερία έκφρασης για τούς εργάτες και τούς αγρότες, κατάργηση τών προνομίων τού κομμουνιστικού κόμματος κι επαναφορά στις αρχές τής συμβουλιακής διακυβέρνησης.
Ο Γκ.Ι. Μιάσνικωφ ήταν ο μόνος μπολσεβίκος που μετά το 1917 επέμενε στην ελεύθερη έκφραση όλων τών κομμάτων ανεξαιρέτως, θεωρώντας οτι αυτή η ελευθερία ήταν το μοναδικό μέσο για να διασωθεί το μπολσεβίκικο κόμμα από τη διαφθορά. Κατακεραυνώθηκε γι’ αυτό από τον Λένιν, διαγράφτηκε από το Κόμμα το 1922 κι έφτιαξε την αντιπολιτευτική Εργατική Ομάδα, που εξοντώθηκε το Σεπτέμβρη τού 1923.
Έκτοτε, το ζήτημα τής ελευθερίας τού Τύπου, τού πολυκομματισμού και γενικά τής δημοκρατίας εξαφανίστηκε οριστικά από τούς μαρξιστικούς-λενινιστικούς ορίζοντες.
Πηγή: http://www.happyfew.gr/archives/news/news01.htm
tokoinonikoodofragma.org 