του Γιάννη Κων. Κρούσου

«Το 1889 φτάνει το «ηλεκτρικό» στην Ελλάδα. Η Γενική Εταιρεία Εργοληψιών, κατασκευάζει στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Το πρώτο κτίριο που φωτίζεται είναι τα Ανάκτορα και πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτείνεται στο ιστορικό κέντρο της Πρωτεύουσας. Τον ίδιο χρόνο η τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη θα δει κι αυτή το ηλεκτρικό φως καθώς Βελγική Εταιρία αναλαμβάνει απ’ τις Τουρκικές αρχές το φωτισμό και την τροχιοδρόμηση της Πόλης με την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Δέκα χρόνια αργότερα οι πολυεθνικές εταιρίες ηλεκτρισμού κάνουν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Η αμερικανική εταιρία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας θα ιδρύσει την Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρία που θα αναλάβει την ηλεκτροδότηση κι άλλων μεγάλων Ελληνικών πόλεων. Μέχρι το 1929 θα ηλεκτροδοτηθούν 250 πόλεις με πληθυσμό πάνω από 5.000 κατοίκους».(Από τη ΔΕΗ)

Αν το 1929 υπήρχαν 250 πόλεις με ηλεκτρικό, το 1909 πόσες υπήρχαν;
Ε, στο χωριό μου το 1909 δημιουργήθηκε Ηλεκτρικός Σταθμός.
Μόνο που δεν τον έφτιαξαν ιδιώτες ή πολυεθνικές. Τον έφτιαξε η συνέλευση των συναδελφών της ενορίας του Ιερού ναού της Ευαγγελίστριας.
Σήμερα, είναι Μουσείο.

Η συναδελφική εκκλησία εξακολουθεί να είναι συναδελφική -δηλ. να μην ανήκει στην κρατική εκκλησία και να διοικείται από τους ενορίτες, κατόπιν εκλογών.
ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΞΑΝΑ.
Δημοκρατία παντού(ακόμα και στην Εκκλησία). Δημοκρατία – Συναδέλφωση – Συνεργασία – Συνεταιρισμός .

Η ουσία της Συναδελφικής Εκκλησίας, δηλ. της κοινοτικής σχέσης των ανθρώπων, άντεξε δυνατά ως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα (ως τη δεκαετία του 60, όταν ξεκίνησε η επέλαση των βαρβάρων με την απελευθέρωση της λίμπιντο).
Έτσι στηνόταν η πατρίδα , όχι τόσο παλιά , όσο νομίζετε.
(Έστηναν κολώνες για το ηλεκτρικό ρεύμα
Μην υποθέσει κάποιος ότι όλοι αυτοί είχαν άλλη αμοιβή, πέρα από τη χαρά, γιατί θα πρέπει να πάει να κοιταχτεί. Έχει χάσει κάτι από την ανθρώπινη ταυτότητα, όντας μπλεγμένος στα δίχτυα του Μαμωνά)