«…η σκέψη του κόσμου, η φιλοσοφία εμφανίζεται πρώτα τη στιγμή που η πραγματικότητα έχει εκπληρώσει τη διαδικασία του σχηματισμού της και είναι εντελώς ολοκληρωμένη… Όταν η φιλοσοφία βάφει τα γκρίζα αντικείμενά της γκρίζα, μια μορφή ζωής έχει ήδη ξεπεραστεί και δεν μπορεί πλέον να αναζωογονηθεί μα μόνο να γνωστεί· η κουκουβάγια της Αθηνάς πετά μόνο όταν πέφτει το σούρουπο».  

Με διπλό τρόπο, καταλαβαίνω τα λόγια του φιλόσοφου Χέγκελ. Δεν μπορούμε να φιλοσοφήσουμε, να εξηγήσουμε το μέλλον, παρά μόνο όταν έχει συντελεστεί το παρελθόν. Και μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τα πράγματα, παρά μόνο μέσα στο σκοτάδι, (μέσα στην κρίση, την προσωπική αλλά και τη συλλογική που περνά η πατρίδα μας), μετά από μια ολόκληρη μέρα που έχει περάσει. Τότε που έχεις δει στο φως πολλά ερεθίσματα, τα οποία όμως δεν μπορείς να τα κατανοήσεις ή να τα φιλοσοφήσεις, δηλαδή δεν μπορείς να φτάσεις κοντά στη γνώση τους.

Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι μπορώ να μιλώ έτσι και να κατανοώ πλευρές της ζωής, ακριβώς επειδή, έζησα ότι έζησα στην πλατεία του Αγίου Παύλου! Είμαι ευγνώμων, γιατί η πλατεία μου έμαθε τον …Χέγκελ, με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Τον λαϊκό, τον βιωματικό, τον άξεστο και τον ευγενικό, τον πικρό και τον γλυκό, με την ματαίωση και την ελπίδα. Με τους λαϊκούς και τους «αστούς» της, με τους γραμματιζούμενους και τους «αμόρφωτους» σοφούς της, με τους «χαφιέδες» και τους επαναστάτες της, με τα καφενεία, τα σφαιριστήρια και τα μικρομάγαζα. Με την ασφάλεια της πλατείας και των γονιών που ήταν γονείς για όλα τα παιδιά της πλατείας. Με την λαχτάρα να γνωρίσεις καινούριες γειτονιές, με το ποδόσφαιρο και τις μουσικές της, με τους «τρελλούς» της και τους σώφρονες, με τους καθωσπρέπει και τους άσωτους….με τα όλα της!

Το εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό, εξελίχθηκε σε κάτι «μοντέρνο» χωρίς να χάσει την παραδοσιακή του φόρμα. Ο «εκσυγχρονισμός της παράδοσης» είναι τούτο το έργο τέχνης. Το νέο, που βγαίνει μέσα από το παλιό χωρίς να χάνει τις ρίζες και τις πτυχές του. Το δημιούργησε καλλιτέχνης από το …Μπαλί, που ζει στην Αθήνα. Μπορεί να δηλώνει μεταμοντέρνος, μπορεί να είναι κιόλας, αλλά σίγουρα δεν είναι υπερ-μοντέρνος. Και δω ο καλλιτέχνης αυτός, συνάντησε τη «φιλοσοφία», τη λαϊκή σοφία, την αλήθεια μιας γειτονιάς, που ο παιδικός φίλος Μάριος Στρόφαλης, ζύμωσε σε ένα ολόκληρο καλλιτεχνικό φεστιβάλ, το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών». Το πνεύμα του οικουμενισμού μέσα στο ελληνικό και η «νεοκλασσική» ελληνική σκέψη που είναι οικουμενική. Τώρα που η αντίσταση είναι ένα παρατεταμένο αντάρτικο, και χρειάζεται εξαιρετικά καλή όραση μέσα σε γκρίζο και σκοτεινό τοπίο.

«H κουκουβάγια συμβολίζει την σοφία και την ίδια στιγμή είναι το σύμβολο της θεάς Αθηνάς, αυτής που έδωσε το όνομα της στην πόλη της Αθήνας. Από την άλλη η κουκουβάγια ως πουλί είναι διάσημη για την εξαιρετικά καλή όραση της σε μακρινές αποστάσεις ιδιαίτερα σε χαμηλό φωτισμό. Σήμερα η Ελλάδα, και όχι μόνο, βιώνει μία πολύ σκοτεινή φάση και νομίζω ότι είναι ώρα για εμάς να θυμηθούμε την σοφία αυτού του πλάσματος».  street artist WD.

⌈Η εικαστική παρέμβαση, εντάσσεται στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Το μικρό Παρίσι των Αθηνών». Το γκράφιτι, φιλοτέχνησε ο street artist WD, και πηγή έμπνευσης του αποτέλεσε η φράση του Τζίμι Χέντριξ «Knowledge speaks – Wisdom listens» δηλαδή «H γνώση μιλάει, η σοφία ακούει»⌋

Δημήτρης Ναπ.Γ