Το άρθρο δημοσιεύεται στο ΑΡΔΗΝ που κυκλοφορεί, τεύχος 105.

Εκδόσεις ΚΨΜ, Αθήνα 2016, σελ.120

του Νικόλα Δημητριάδη

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ το νέο λεύκωμα γελοιογραφιών του Στάθη, με τίτλο Τα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά και ανάλογο περιεχόμενο, σταχυολογημένο από τη δουλειά του Στάθη των τελευταίων 6 ετών. Ο τίτλος δεν φαντάζει ιδιαίτερα πρωτότυπος («πολύ εμπορικό εξώφυλλο»), καθώς ο αντιφασισμός και ο αντιρατσισμός είναι τελευταίως του συρμού.

Η αλήθεια, πάντως, είναι πως το λεύκωμα αυτό πραγματεύεται τον φασισμό και τον ρατσισμό με τρόπο ασυνήθιστο – με τρόπο, δηλαδή, πολιτικό. Βλέπετε, ο Στάθης δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που χωρίζουν τους ανθρώπους σε προοδευτικούς «ευαίσθητους ανθρωπιστές» (που τυγχάνει να μένουν στα βόρεια προάστια) και συντηρητικούς «αναίσθητους ρατσιστές» (που τυγχάνουν να μένουν στην Κυψέλη και το Πέραμα). Ο Στάθης, διαθέτοντας πολιτικό αισθητήριο, επιμένει, στην εποχή της «σχετικότητας» και του μηδενισμού, να χωρίζει τους ανθρώπους σε ισχυρούς και αδύναμους, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, κατακτητές και κατακτημένους.  Κατά συνέπεια, η προσέγγιση του φασισμού από τον Στάθη περιλαμβάνει όλους τους αρνητικούς πρωταγωνιστές του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος : από τη Μέρκελ μέχρι τον Ερντογάν και από τον ΝΑΤΟ μέχρι τις πάσης φύσεως επιχειρήσεις «εκδημοκρατισμού» του πλανήτη.

Αντιστοίχως, αντιμετωπίζει την άνοδο της Χρυσής Αυγής ως παθογένεια της παρακμής της ελληνικής κοινωνίας και όχι ως κάποιο τάχα αποτέλεσμα της εμμονής των λαϊκών τάξεων να διατηρούν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα. Διότι, όπως έγραψε ο ίδιος ο Στάθης, παρουσιάζοντας το λεύκωμά του, ο φασισμός βρίσκεται στον αντίποδα του πατριωτισμού : «Ένα από τα μεγάλα κόλπα της άρχουσας τάξης, που εκτρέφει τον φασισμό, είναι να ενσταλάζει στις κοινωνίες το σόφισμα ότι ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι έννοιες παράλληλες. Δυστυχώς, το σόφισμα αυτό δέχεται και αναπαράγει το μέρος εκείνο της Αριστεράς που έχει ενσωματωθεί στην παγκοσμιοποίησης και τον «εκσυγχρονισμό», υπηρετώντας προς τούτο την ομογενοποιημένη σκέψη. Ο εθνικισμός βλάπτει σοβαρά την πατρίδα. Και ο πατριωτισμός σκοτώνει τον εθνικισμό. Οι δύο αυτές αλήθειες αποκρύπτονται συστηματικώς. Και βιαίως».

Το νέο αυτό λεύκωμα του Στάθη το αφιερώνει στα παιδιά και ελπίζει να βάλει το λιθαράκι του, ώστε: «Το κοινό των Ελλήνων, η κοινωνία μας, να θυμηθεί την λαϊκή μας παράδοση, τη λόγια κληρονομιά μας. τον πολιτισμό μας, και να αρχοντέψει ξανά. Άρχοντας είναι ο πολίτης που στέκεται αρωγός και πρόμαχος της ψυχής όλων μας εκείνος που πατάει κάτω το φίδι της ανελευθερίας, τον φασισμό»