Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι «αριστεροί» του καπιταλισμού και της μηδενιστικής «ουτοπίας» ενός εφιαλτικά «προοδευτικού» κόσμου, θα παρανοήσουν τα λόγια του Δημήτρης Παπαχρήστου και θα τον κατηγορούν με προσφιλείς για την σέχτα τους, χαρακτηρισμούς. Και γι’αυτό ακριβώς, βέβαια, τα δημοσιεύουμε! Λόγια του 2000, βέβαια, αλλά διαχρονικά που δεν διστάζει να τα ακολουθεί μέχρι σήμερα. Σταχυολογούμε, λοιπόν, κομμάτια από την μεστή σκέψη της «φωνής του Πολυτεχνείου»…:
Δημήτρης Ναπ.Γ
«… Οι έννοιες, ελευθερία, δικαιοσύνη, νόμος, ίσα δικαιώματα, δημοκρατία, κοινωνία ευνομούμενη, χρησιμοποιούνται για να αναιρούνται όταν δεν εξυπηρετούνται τα σχέδιά τους. (…). Η νέα τάξη πραγμάτων δεν είναι τίποτα άλλο από τον υπερ-ιμπεριαλισμό, τον οικονομικό, τον στρατιωτικό, αλλά προπάντων τον πολιτιστικό που διαβρώνει, αλλοιώνει και αλώνει τις ψυχές ανθρώπων, λαών εθνών, μειονοτήτων, όλο τον κόσμο, επιβάλλοντας μέσω της αγοράς και της τεχνολογίας, τον μονοδιάστατο άνθρωπο καταναλωτή, παθητικό δέκτη…»
«Γι’αυτό και ελαστική παγκόσμια δημοκρατία, δηλαδή ο «ολοκληρωτικός δημοκρατισμός», θα μπορούσαμε να πούμε, χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται μέσω παγκόσμιων διεθνών οργανισμών οι αυθαιρεσίες τους, αποδεικνύοντας ποιών συμφερόντων όργανα είναι με τον ανθρωπιστικό πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία…»
«…Από τη στιγμή που τα κόμματα λειτουργούν ως ανώνυμες εταιρείες, εξαρτημένες από τις οικονομικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που συγκεντρώνονται σε όλο και πιο λίγους οικονομικούς παράγοντες, καθιστώντας την πολιτική αφερέγγυα και τους πολιτικούς επαγγελματίες διαχειριστές της εξουσίας τους…
Μόνο μια εθνιστική αριστερά θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Θα αποκαλύψει τον ψεύτικο διεθνιστικό κοσμοπολιτισμό τους και θα ξαναδοκιμάσει να συγκρουστεί και να αγωνιστεί για τις αναλλοίωτες αξίες και αρχές της. Αν πρέπει να μιλήσουμε σήμερα για αριστερά χωρίς κανέναν επιθετικό προσδιορισμό, θα πρέπει να έχουμε πειστεί πρώτα εμείς στο όνειρο της επανάστασης, δηλαδή στην αλλαγή της κοινωνίας, να ξαναζήσουμε το όραμα και την ουτοπία, να ξαναγίνουμε ρεαλιστές επιδιώκοντας το αδύνατο.
Να αντιμετωπίσουμε τον 21ο αιώνα της νέας τάξης και της νέας ιμπεριαλιστικής εποχής, συνειδητοποιώντας πως ο νεοφιλελευθερισμός, η σοσιαλδημοκρατία και η κεντροαριστερά, στο όνομα της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σοσιαλισμού κάνουν το κρέας ψάρι, για να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της πραγματικής εξουσίας».
tokoinonikoodofragma.org 