Όσοι τελικά είχαν την ψευδαίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθεί μια χάραξη «κυβερνητικής» πολιτικής με ανάλυση και σύνθεση των στοιχείων της ελληνικής διάστασης της κρίσης (εθνικά, περιφερειακά, ταξικά, διεθνή, κοινωνικά, κ.α) μάλλον θα πρέπει να φασκέλωσαν το πρόσωπό τους. Στην περίπτωση της υποψηφιότητας και εν συνεχεία απόσυρσης της υποψηφιότητας της Σουλειμάν Σαμπιχά, μοιάζει το αρχικό κριτήριο επιλογής, να ήταν βγαλμένο μέσα από τις καλύτερες περγαμηνές του «εκσυγχρονιστικού» και επικοινωνιακού political correct διαλόγου και στάσης του παλιού Συνασπισμού, ενώ στο σκεπτικό της απόσυρσης υπερίσχυσε η συλλογιστική εκείνη που ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και η οποία μεταλαμπαδεύει το πνεύμα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με «αριστερό» προφίλ. Και οι δυο συλλογιστικές, προέρχονται από εκείνο τον  κομματικό πυρήνα που παρ’ολίγο δεν πήγε στη ΔΗΜΑΡ, ενώ το διανοουμενιστικό σκυλολόι του, συγχρωτιζόταν με το έτερο Σημιτικό πανεπιστημιακό σκυλολόι του ιστορικού Λιάκου, του Χριστόπουλου, του Τσουκαλά και τόσων άλλων, που τώρα πιάνουν στασίδι στην Κουμουνδούρου.

Υποθέτω, λοιπόν, πως η αρχική επιλογή της Σαμπιχά, έγινε σχεδόν με αυτόματα αντανακλαστικά, επειδή προσαρμοζόταν στις ιδεοψυχαναγκαστικές εμμονές της «νέας εποχής» του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη – λαπά : Ήταν τσιγγάνα, δηλαδή Ρομά κατά το πολιτικά ευαίσθητο και ορθότερον (που σε πολλές περιπτώσεις, βέβαια υποκρύπτει έναν λανθάνοντα ρατσισμό). Αυτό και μόνον αυτό, σε κάποιους «ευαίσθητους» Συριζαίους, αρκεί για να κερδίσεις την βασιλεία των …ιδεών και των επικοινωνιακών ισορροπιών. Με την ίδια λογική, αυτού του απολιτίκ πυρήνα, έχουν θέση σ’ ένα ψηφοδέλτιο, ένας ομοφυλόφιλος, μια τσιγγάνα, ένας μετανάστης, μια γυναίκα κ.α (γεγονός απόλυτα θεμιτό, βέβαια), μόνο και μόνο, όμως, λόγω της ταυτότητας αυτής και για κανένα άλλο πολιτικό, ταξικό, κοινωνικό ή άλλο λόγο. Στο ίδιο πνεύμα της απόσυρσης της υποψηφιότητας της Σαμπιχά, στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα χωρούσε ο Χατζιδάκις γιατί είχε άποψη και πραγματικά ριζοσπαστικό λόγο, ούτε πιθανά η ακτιβίστρια τραβεστί Πάολα, που είχε εναντιωθεί στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και στήριξε το Καραβάνι Αλληλεγγύης ή πιθανά τσιγγάνοι που λένε τα προβλήματα με το όνομά τους και δεν τσαντίζονται όταν οι ίδιοι ή οι άλλοι απλά προφέρουν την λέξη τσιγγάνος.

Η Σαμπιχά, χάλασε τη σούπα, επειδή και ανήκει σε μειονότητα που υφίσταται σκληρό αποκλεισμό και εγκατάλειψη, αλλά και πολιτική άποψη έχει, λέγοντας την αλήθεια για τη Θράκη και το Τουρκικό προξενείο, που με τον φυλετικό και θρησκευτικό εποικισμό του, τις οικονομικές βοήθειες στην εγκαταλελλειμένη από το ελληνικό κράτος μειονότητα ( Τσιγγάνους, Πομάκους, τουρκογενείς)  προάγει την εθνικιστική του προπαγάνδα. Όλες οι «μειονότητες» είναι ίσες τελικά, αλλά κάποιες είναι πιο ίσες από τις άλλες, ειδικά αν οι μουφτήδες τους μπορούν και επιβάλλουν εκπαίδευση και σέρνουν ένα κόμμα, που θέλει να κυβερνήσει, από την μύτη, για λίγα ψηφαλάκια.

Η Σαμπιχά, λοιπόν, θύμωσε τους «ευαίσθητους» διανοούμενους, γιατί τους θύμισε ότι ακόμα : «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε» και πως οι μικροιμπεριαλισμοί, καθοδηγούμενοι από μεγαλύτερους πατρώνες τους, χαλάνε την «αταξική» σούπα της τουριστικής και οικονομικής ελληνο-τουρκικής φιλίας και ανάπτυξης, ως γνήσιο τέκνο μιας καπιταλιστικής ευφορίας, που θα εξαλείψει της διαφορές. Στον «πολυπολιτισμικό» καπιταλισμό, οι ¨αριστεροί¨μας βλέπουν τελικά την δική τους μορφή εφικτής «αταξικής» κοινωνίας; Πιάσ΄το αυγό και κούρεψτο δηλαδή!

Δημ. Ναπ.Γ.