«Απαγορευμένα» διαβάσματα στο Γυμνάσιο. Ένας καταραμένος λαογράφος στη ζωή μου. Κι αν φαινόταν, πως κυνικά έκρινε την Ελλάδα, στα κείμενά του η Ελλάδα είναι παντού.

Για την ζωή του περιθωρίου, των φτωχών και των περιφρονημένων, που η ανάγκη επιβίωσης τους έσπρωχνε στη δημιουργία ενός ζωντανού «πολιτισμού» με συνήθειες, λέξεις, φαγητά, καπνό και καφέ! Φουστανελοφόροι ή δανδήδες, οι ήρωές του είναι αυθεντικοί και όχι ντεμέκ κακέκτυπα «περιθωριακών», θαυμαστών του περιθωρίου!

«Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη» λοιπόν, το πρώτο μου ανάγνωσμα, τα «Ρεμπέτικα», έπειτα και τόσα άλλα. Κι ευτυχώς που έμεινα σε κείνα τα νοήματα τα πρώτα, αλλιώς θα έπρεπε να ανατρέψω τα πράματα και να λυπάμαι περισσότερο για μακελάρηδες και λιγότερο για -έστω υποταγμένους, αλλά αθώους – εργαζόμενους! Και δεν εννοώ βέβαια τους αυτόκλητους τιμωρούς του φονιά, φονιάδες κι αυτοί! Άλλωστε και τούτοι από την ίδια ανομική και μηδενιστική κοινωνική μήτρα, με τον πρώτο, έχουν βγει.