Όταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης, αποδομούσε γλαφυρά, τις «κοινωνικές φαντασιακές σημασίες» της «ανάπτυξης» και της «ορθολογικότητας», οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από ιδεολογία και όχι η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων.

Το παρακάτω κείμενο, επιλέχτηκε από το βιβλίο : «Σκέψεις πάνω στην «Ανάπτυξη» και την «Ορθολογικότητα» – Εκδόσεις Ύψιλον- 1984

«Στην χώρα απ’όπου προέρχομαι, η γενιά των παππούδων μου δεν είχε ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για μια μακροπρόθεσμη σχεδιοποίηση,  εξωτερικότητες, για μετακίνηση των ηπείρων ή για διαστολή του Σύμπαντος. Όμως, εξακολουθούσαν  και στα γηρατειά τους ακόμη, να φυτεύουν ελιές και κυπαρίσσια, χωρίς να τους απασχολούν ζητήματα κόστους και απόδοσης. Ήξεραν ότι, θα πέθαιναν, έσκαβαν όμως τη γη για τους  επερχόμενους, αλλά ίσως και για την γη την ίδια. Ήξεραν ότι, οποιαδήποτε «ισχύ» κι αν είχαν, η ισχύς αυτή δεν θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα αν αυτοί δεν υπάκουαν στις εποχές, αν δεν πρόσεχαν τους ανέμους και δεν σέβονταν την ευμετάβολη Μεσόγειο, αν δεν έκοβαν τα δέντρα  την ώρα που έπρεπε και δεν άφηναν στο μούστο τον καιρό που του χρειαζόταν  για να βράσει. Δεν σκέφτονταν με όρους απειρότητας  – ίσως και να μην καταλάβαιναν και την έννοια της λέξης. Όμως δρούσαν, ζούσαν και πέθαιναν σε ένα χρόνο χωρίς τέλος. Προφανώς η χώρα δεν είχε ακόμα αναπτυχθεί»