«Με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός»…

Εντάξει, κι εγώ σ’αυτή την Ελλάδα μεγάλωσα. Την μίζερη και την τόσο μεγάλη, ταυτόχρονα. Με την αντιπαροχή που έσβηνε την ομορφιά, αλλά έσωζε τις οικογένειες, όταν οι πολιτικοί της υποτέλειας, την «δώριζαν» για να κρατούν τον λαϊκό κόσμο, δέσμιο των μικροαστικών ονείρων του και εξαρτημένο από τον κάθε «πολιτικό εργολάβο».  Όταν, τα χρόνια του ’50 και του ’60» το κεραμείδι πάνω απ΄το κεφάλι» ήταν το … Συνεχίστε την ανάγνωση «Με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός»…

ΤΟ ΡΟΔΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Την Πρωτοχρονιά του 1914, η Ευρώπη υποδεχόταν τον καινούργιο χρόνο με αισιοδοξία. Σχεδόν έναν αιώνα από το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων, η Γηραιά Ήπειρος απολάμβανε τη μεγαλύτερη περίοδο σταθερότητας, σε πείσμα κάποιων γεωγραφικά και χρονικά περιορισμένων συγκρούσεων, όπως ο Κριμαϊκός, ο Γαλλοπρωσικός και ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος. Το πρώτο κύμα της οικονομικής παγκοσμιοποίησης –από ορισμένες απόψεις, πιο προχωρημένο από το σημερινό– και η ταχύτατα αυξανόμενη φονική ισχύς των σύγχρονων οπλικών … Συνεχίστε την ανάγνωση ΤΟ ΡΟΔΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-του Πέτρου Παπακωνσταντίνου