Τα τελευταία γεγονότα, με τον ραγδαίο εκφασισμό της εξουσίας στην νεο-αποικιοκρατούμενη Ελλάδα και την άνοδο της Χ.Α, έφεραν ξανά στο προσκήνιο τον προβληματισμό για τις αιτίες του φαινομένου.

Εκτός των πολλών άλλων που συμβαίνουν, κομβικό είναι το γεγονός πως η ελληνική Αριστερά ή ο αντιεξουσιαστικός χώρος, σε στιγμές πρωτοφανούς κρίσης, δυσκολεύονται να προσεγγίσουν τον λαό και να ακούσουν τις αγωνίες του ή και τις αντιφάσεις του και να μιλήσουν την γλώσσα και την αντίστασή του.  Αυτό διευκολύνει την διείσδυση των ναζιστών στις λαικές και εργατικές συνοικίες, που βέβαια έχει και ένα σωρό άλλες αφετηρίες.

Από το εξαιρετικό βιβλίο του Αντρέ Γκλυκσμάν: «Φασισμοί: Παλιός και νέος», αντιγράφουμε μια αφήγηση του Γκ. Ντιμιτρόφ (γνωστού τριτοδιεθνικού κομμουνιστή, που έμεινε στην ιστορία για την απολογία του σε δικαστήριο των Ναζί, το 1933), ο οποίος λυπάται»για τίποτ’άλλο γιατί οι φασίστες μπορούν να μιλάνε και να δρούνε με το ρυθμό των μαζών ενώ οι κομμουνιστές δεν μπορούν».

Σύντροφοι, λέει με σταθερή και δυνατή φωνή, η ολομέλεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς, μόλις τελείωσε τις εργασίες της. Έδειξε το δρόμο της σωτηρίας για την εργατική τάξη. Το κύριο καθήκον που βάζει μπροστά σας είναι, σύντροφοι, η «κατάχτηση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης» … Η Ολομέλεια σας καλεί ν’ανεβάσετε το κίνημα σένα ανώτερο επίπεδο.

Και ο ομιλητής συνέχισε να μιλάει με το ίδιο πνεύμα, προφανώς σίγουρος ότι «εξηγούσε» τις αυθεντικές αποφάσεις της ολομέλειας. Μπορούσε ένας τέτοιος λόγος να συγκινήσει τους ανέργους; Μπορούσαν να ικανοποιηθούν με το ότι ετοιμαζόμαστε πρώτα να τους πολιτικοποιήσουμε, έπειτα να τους επαναστατικοποιήσουμε και στη συνέχεια να τους κινητοποιήσουμε για ν’ανέβει το κίνημά τους σ’ένα ανώτερο επίπεδο; 

Καθισμένος σε μια γωνιά παρατηρούσα με πικρία πως οι παρόντες άνεργοι που θέλησαν ν’ακούσουν τον κομμουνιστή για να μάθουν απ’αυτόν τι θάπρεπε να κάνουν συγκεκριμένα, άρχισαν να χασμουριώνται και να εκδηλώνουν μια ξεκάθαρη απογοήτευση. Και δεν ξαφνιάστηκα καθόλου όταν στο τέλος ο πρόεδρος αφαίρεσε βίαια το λόγο απ’΄τον ομιλητή χωρίς καμιά διαμαρτυρία απ’τη μεριά της συγκέντρωσης…»

Και ο Γκλυσμάν προσθέτει, πως «Σήμερα η πείρα έχει διδάξει στους λαούς και στους γνήσιους κομμουνιστές τι πληρώνει κανείς όταν αφήσει τους φασίστες να τον περικυκλώσουν».

              Δημ. Ν. Γ