1979… πέντε χρόνια μετά από την κυκλοφορία του δίσκου : «Τα τραγούδια του δρόμου», κρατούσα το  βινύλιο στα χέρια μου, γεμάτο από την μοναδικότητα του Λοίζου. Συμβολικός δίσκος αυτός. Ακόμα και το εξώφυλλό του, παράξενο μου φαινόταν. Αποτύπωνε μια μελλοντική μελαγχολία στο τεχνικά φθαρμένο φόντο του δρόμου. Σαν να γνώριζε την διαδρομή, που θα οδηγούσε σε μέρη δύσβατα. Όπως το αχνό φώς της απουσίας του συνθέτη, που θα … Συνεχίστε την ανάγνωση Στον Λοίζο των δρόμων…